คิดถึง

ช่วงนี้ปิดเทอม อากิกลับไปเยี่ยมคุณยายที่ป่าโมกครับ ป๊ะป๊าก็เลยอยู่โยงกับคุณแม่มุ้ยกันสองต่อสอง

ส่วนหนึ่งก็รู้สึกว่าทำอะไร ไปไหนมาไหนสะดวกขึ้น เพราะไม่ต้องห่วง แต่อีกส่วนหนึ่งที่หนักหนาเอาการเหมือนกันคือ

‘ความคิดถึง’

รู้สึกเหงาๆ แปลกๆ กิจกรรมที่บ้านดูเรียบร้อยแต่ไม่ค่อยมีชีวิตชีวาเท่าใดนัก เสียงเจี๊ยวจ๊าว กวนๆ มันหายไป

ไม่มีเด็กที่กวนๆ มาคอยเซ้าซี้ ให้ป๊ะป๊าพาวาดรูป เต้นและร้องเพลงกัน  เป็นช่วงสองสัปดาห์ที่ดูเหงาๆชอบกล

……

มีเพียงเสียงจากสายโทรศัพท์ที่ทำให้เราได้พูดคุยกันทั้งสามคน อากิอยู่ที่บ้านคุณยายก็ยังคงร่าเริงเหมือนเดิม(ยิ่งกว่าเดิมอีก..พี่จิ๋วบอก 🙂 )

เสียงดัง อารมณ์ดีเสมอ มีที่ให้วิ่งเล่นอย่างเต็มสปีดและสุดพลัง อิอิ   ไม่เหมือนบ้านที่กรุงเทพฯที่ค่อนข้างจำกัดสำหรับให้อากิปลดปล่อยพลัง

อากิ เล่นเยอะก็ทานข้าวได้เยอะขึ้น ป๊ะป๊าก็ดีใจ จริงๆแล้วเรื่องกินสำหรับอากิป๊ะป๊าไม่เคยห่วงเลย เพราะรู้ว่าอากิเป็นเด็กที่ทานได้ดีอยู่แล้ว กลัวจะอ้วนเกินไปซะมากกว่า  🙂

อยากให้ถึงสัปดาห์หน้าให้เร็วขึ้นมาอีก

คิดถึงสุดยอดนะครับ ..แล้วเราจะได้มาวาดรูปกันต่อนะ — ไอ้หมา !!  🙂

ป๊ะป๊า  🙂

อากิซามุบุกอ่างทอง

ตั้งแต่ช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา เราสามคนยังไม่ได้ไปเยี่ยมคุณยายเพ็ญอีกเลยครับ วันนี้ถือว่าเป็นโอกาศดีครับที่เราจะได้พร้อมใจกันไปเยี่ยมคุณยายกันซะทีเน๊อะ!!

คุณยายคิดถึงอากิฯครับ  คุณแม่มุ้ยบอกมาว่าคุณยายโทรมาอยากให้กลับไปเยี่ยมบ้างช่วงหยุด Long Weekend นี้ และแล้วอากิฯก็ต้องโดดเรียนที่ Gymboree อีกหนึ่งวัน ขอยกยอดไปสัปดาห์แล้วกันนะคร๊าบบบบ..

ต้องรีบไปแล้วครับ กลับกรุงเทพฯอีกทีก็เย็นๆวันอาทิตย์ …์แล้วเจอกันครับ

“ป๊ะป๊า”  🙂